Illustration: Julius Thesing
Sprecher Deutsch: Stephan Niemand
Übersetzerin und Sprecherin Albanisch: Gladiola Sadiku
© Mulingula e.V., lizensiert unter CC BY-NC-ND 4.0
Moritz malt ein Strichmännchen
von Achim Bröger
Moritzi vizaton një figurë prej vizash
Nga Achim Bröger
Moritz malt ein Strichmännchen.
Seine Mutter findet das langweilig und fragt: „Fällt dir nichts anderes ein?“
Moritzi vizaton një figurë prej vizash.
Mamasë së tij i duket e mërzitshme kjo gjë dhe e pyet:
- Nuk ke ndonjë ide tjetër?
„Wieso denn? Strichmännchen sind ganz toll“, meint Moritz.
Weil ihm das Strichmännchen gefällt, malt er ihm eine Sprechblase.
In der steht: „Ich bin nicht langweilig.
Ich bin sogar besonders schön.“
Noch schöner wäre natürlich, wenn es richtig lebendig sein könnte, überlegt Moritz. Dazu murmelt er: „Es soll lebendig sein.“
- Por, pse? Figurat prej vizash janë të mrekullueshme, - thotë Moritzi.
Meqë atij i pëlqen figura prej vizash, ai i vizatoi asaj edhe një flluskë fjalësh. Aty është shkruar:
- Unë nuk jam e mërzitshme. Madje unë jam shumë e bukur.
Më mirë do të ishte natyrisht, nëse do të mund të ishte vërtet e gjallë, mendon Moritzi. Edhe murmuriti:
- Duhet të jetë e gjallë.
Daher wundert er sich auch gar nicht, als er aus dem Bild ein Geräusch hört.
Wie der Husten eines Strichmännchens klingt es.
Jedenfalls stellt sich Moritz vor, dass Strichmännchenhusten so klingen müsste.
Ein bisschen raschlig und leise,
irgendwie nach Papier.
Und weil das Männchen hustet, malt ihm Moritz einen Schal um den Hals.
„Warum hustest du nur und sprichst nicht?“
Prandaj ai nuk u habit aspak, kur dëgjon një zhurmë nga vizatimi. Dukej si kolla e një figure prej vizash.
Moritzi e imagjinon gjithsesi, që kolla e një figure prej vizash duhet të ishte kështu.
Një zhurmë fëshfëritëse dhe e lehtë, si zhurma e letrës.
Dhe meqë figura prej vizash kollitet, ai i vizaton një shall në qafë.
- Pse kollitesh dhe nuk flet?
Zwei vorwurfsvolle Punktaugen sehen ihm aus dem Bild entgegen.
Und eine Strichhand zeigt auf einen Strichmund. Ein winziger Strich ist das.
Mit dem kann man nicht reden, höchstens ein bisschen husten.
„Tut mir leid“, entschuldigt sich Moritz.
„Ich mal dir sofort einen passenden Mund.“
Gleich darauf hat das Strichmännchen einen sehr großen, sehr schwungvollen Mund.
„Endlich kann ich reden“, sagt es mit lauter Stimme und spuckt die Sprechblase weg.
Dy sy në formë pike e shohin atë nga vizatimi.
Dhe një dorë prej vizash i tregon gojën prej vizash. Kjo është një vizë e vockël.
Me atë nuk mund të flasësh, e shumta mund të kollitesh pak.
- Më vjen keq, - kërkon falje Moritzi. „Po të vizatoj menjëherë gojën e përshtatshme.“
Fill pas kësaj figura prej vizash ka një gojë shumë të madhe dhe me konture të qarta.
- Më në fund mund të flas, - tha figura prej vizash me zë të lartë dhe e fryu fort flluskën e fjalëve.
Dann nimmt es den Schal ab, springt aus dem Bild und will wissen: „Bin ich wirklich schön genug?“
„Mhh“, murmelt Moritz unsicher.
Das Männchen steht nämlich ein wenig wackelig und ziemlich dünn vor ihm auf dem Tisch.
Moritz holt einen Taschenspiegel.
Als er mit dem Spiegel zurückkommt, stolziert das Strichmännchen groß wie ein Bleistift über den Tisch.
Pastaj ajo e heq shallin, del nga vizatimi dhe do të dijë:
- A jam vërtet mjaft e bukur?
- Mhh, - murmurit Moritzi i pasigurt.
Figura e vogël qëndron në tavolinën para tij duke u lëkundur pak, ajo duket edhe shumë e dobët.
Moritzi merr një pasqyrë xhepi.
Kur kthehet me pasqyrën në dorë, figura prej vizash e madhe sa një laps krekoset mbi tavolinë.
Es probiert seine Beine aus und schlenkert mit den Armen.
Eigentlich humpelt es ziemlich, muss Moritz zugeben.
Deswegen verlangt es auch: „Jetzt malst du erstmal mein linkes und mein rechtes Bein gleich lang.
Dazu schön kräftig, damit ich schnell laufen kann.
Und dann möchte ich an jeder Hand fünf Finger, nicht links vier und rechts sechs.“
Das klingt alles sehr laut und ziemlich unfreundlich.
Provon këmbët e saj dhe i lëkund krahët sa andej këndej.
Në fakt çalon shumë, duhet ta pranojë Moritzi.
Prandaj dhe ajo i kërkon atij:
- Tani më vizato fillimisht këmbën e majtë njësoj të gjatë me të djathtën. Edhe të trasha mjaftueshëm, që të mund të vrapoj shpejt. Dhe pastaj dua që në çdo dorë të kem pesë gishta, jo majtas katër dhe djathtas gjashtë.
Gjthçka është me tone të larta dhe mjaft jomiqësore.
Sofort malt Moritz jetzt alles so, wie es das Strichmännchen haben möchte.
Als sich das Strichmännchen im Spiegel sieht, schimpft es schon wieder: „Was hast du mir denn da für einen Bollerkopf gemalt?
Ich will schön sein, richtig schön, das schönste Strichmännchen überhaupt.“
Moritzi e vizaton tani gjithçka ashtu siç dëshiron ta ketë figura prej vizash.
Kur figura prej vizash e sheh veten në pasqyrë, ankohet përsëri:
- Çfarë koke më ke vizatuar kështu, si një gjyle? Unë dua të jem e bukur, vërtet e bukur, figura më e bukur që ka ekzistuar ndonjëherë.
„Dann bleib liegen“, sagt Moritz, „ich will dich so schön malen, wie ich nur kann.“
Er malt und malt.
Vor Anstrengung hat er einen roten Kopf.
Das Männchen wird wirklich immer schöner.
Er freut sich, und er hofft sogar, dass ihn das Strichmännchen lobt. Wenigstens ein bisschen.
- Atëherë qëndro shtrirë, - thotë Moritzi, - unë do të vizatoj aq bukur sa mundem.
Ai vizaton e vizaton.
Atij iu skuq koka nga sforcimi.
Figura po bëhej gjithnjë e më e bukur.
Ai gëzohet, dhe shpreson madje, që figura prej vizash do ta lavdërojë. Qoftë edhe pak.
Aber das denkt nicht daran.
„Weiß nicht, ob ich schön genug bin“, nörgelt es.
„Warum hast du was an und ich nicht?
So nackt laufe ich nicht mehr herum.
Mal mir einen Anzug.“
Vielleicht friert es, denkt Moritz.
Es hat vorhin gehustet.
Also malt er einen Anzug.
„Das passende Hemd dazu!“ wird ihm befohlen. „Und Schuhe, Strümpfe, einen Hut. Mal alles, was man als Herr braucht.“
Schließlich hat Moritz auch das geschafft.
Por ajo as që e çon ndërmend këtë gjë. - Nuk e di, nëse jam mjaft e bukur, - qaravitet ajo. „Pse ke veshur ti diçka dhe unë jo? Unë nuk eci më kështu lakuriq. Më vizato një kostum.“
Ndoshta ka ftohtë, mendon Moritzi. Më parë u kollit.
Atëherë ai i vizaton një kostum.
- Edhe një këmishë që t`i shkojë! - e urdhëron ajo atë. „Edhe këpucë, çorape e një kapele. Vizato gjithçka, që i duhet një zotërie.“
Më në fund, Moritzi ia doli edhe kësaj here.
Einigermaßen zufrieden dreht sich das Strichmännchen vor dem Spiegel hin und her und verlangt: „Stell mich auf den Teppich.“
Moritz beobachtet den bleistiftgroßen Herrn, der da unten herumstolziert.
Der sieht gar nicht mehr wie ein Strichmännchen aus.
Deri diku e kënaqur figura prej vizash rrotullohet sa andej këndej dhe i kërkon atij:
- Më vendos në tapet.
Moritzi e vëzhgon burrin e madh sa një laps, i cili krekosej sa andej këndej aty poshtë.
Ai nuk duket më si një figurë prej vizash.
Hab´ alles gemalt, wie er das wollte, denkt Moritz zufrieden.
Da ruft es von unten: „Schön bin ich, kräftig bin ich und schnell genug auch. Jetzt habe ich Zeit für andere Dinge. Mach mir was zu essen. Gänsebraten will ich.“
Eigentlich ist das klar, denkt der kleine Moritz. Lebendige Strichmänner brauchen was zu essen. Leider kann Moritz nicht mal ein Suppenhuhn malen.
Vizatova gjithçka, ashtu siç e donte, mendon Moritzi i kënaqur.
Ndërkohë ajo thërret atje nga poshtë:
- Unë jam e bukur, jam e fuqishme dhe edhe mjaft e shpejtë. Tani kam kohë edhe për gjëra të tjera. Më bëj diçka për të ngrënë. Unë dua një patë të pjekur
Në fakt është e qartë, mendon Moritzi i vogël. Figurat prej vizash të gjalla duhet të hanë diçka. Fatkeqësisht, Moritzi nuk mund të vizatojë as edhe një pulë për supë.
Gänsebraten schafft er erst recht nicht.
„Eine Banane könnte ich dir malen“, bietet Moritz an.
„Muss ich eben Banane essen“, stöhnt es.
Moritz überreicht das gelbe Ding.
Der kleine Herr beißt hinein und schreit los: „Die ist ja nicht reif!
Wehe, du machst so was noch mal!
As që bëhet fjalë, që ai të mund të vizatojë një patë të pjekur.
- Unë do të mundja të vizatoja për ty një banane, - thotë Moritzi.
- Edhe banane më duhet të ha tani, - rënkon figura prej vizash.
Moritzi ia jep atë gjënë e verdhë.
Burri i vogël e kafshon dhe fillon të bërtasë:
- Ajo nuk është e pjekur! Mjerë ti, nëse bën edhe njëherë diçka të tillë!
So … und jetzt will ich Milch,
eine reife Banane und Äpfel.
Einen großen roten Pudding wirst du ja wohl schaffen.
Bratwürste sind auch leicht zu malen.
Dazu eine Bockwurst, Schokolade und Schinken.“
Moritz malt und malt ohne aufzusehen.
„Schneller!“ wird er angefeuert, „das möchte ich größer, das auch.
Das ist nicht schön genug“, hört er.
„Noch eine Bratwurst.
Die war sehr gut, aber bitte mit Senf.“
Atëherë … dhe tani dua qumësht, një banane të pjekur dhe mollë. Me siguri mund të vizatosh një puding të madh të kuq. Edhe salçiçet janë të lehta për t`u vizatuar. Plus një kremviçe, çokollata dhe proshutë.
Moritzi vizaton e vizaton pa i ngritur sytë.
- Më shpejt! - e nxit ai atë. „Këtë e dua më të madhe, edhe këtë. Kjo nuk është aq e bukur,“ dëgjon ai.
- Edhe një salçiçe tjetër. Ajo ishte shumë e mirë, por me mustardë të lutem.
„Ich will Möbel“, sagt der kleine Herr jetzt.
Und Moritz malt ein ganzes Zimmer voller Möbel. Das Männchen stolziert auf dem Blatt herum und gibt Anweisungen.
„Diesen Stuhl etwas bequemer. Hier malst du einen Tisch hin.“
- Unë dua mobilie, - thotë burri i vogël tani.
Dhe Moritzi vizaton një dhomë plot me mobilie. Zotëria krekokoset mbi fletën e vizatimit dhe jep urdhëra.
- Pak më të rehatshme këtë karriken këtu. Këtu duhet vizatuar një tavolinë.
So gut er kann, malt Moritz das alles.
„Na ja“, meint das Männchen dazu, „man muss mit dem zufrieden sein, was man so bekommt.“
Dann setzt es sich zur Probe auf den Stuhl und legt sich ins Bett.
„Ich wünsch mir ein passendes Haus zu den Möbeln.“
Moritzi vizaton gjithçka aq mirë sa mundet.
- Epo, ç`të bësh, - mendon burri i vogël,
- duhet të jesh i lumtur me atë, që të ofrohet.
Pastaj ai ulet në karrige për ta provuar atë dhe shtrihet në krevat.
- Unë dua një shtëpi që të shkojë me mobiliet.
„So ein großes Stück Papier habe ich nicht“, sagt Moritz.
„Dann kleb zwei Blätter aneinander“, hört er.
Moritz klebt und malt, obwohl er immer weniger Lust hat, etwas für diesen komischen kleinen Herrn zu tun.
Als das Haus fast fertig ist, beschwert der sich schon wieder.
Und weil sich Moritz darüber ärgert, lässt er einfach ein Teil vom Dach offen.
Auch die Sonne, die er schon fertig hat, übermalt er.
Dafür malt er Regenwolken.
Der kleine Herr stolziert herum und merkt gar nichts davon.
- Unë nuk kam një copë letre kaq të madhe, - thotë Moritzi.
- Atëherë ngjiti dy copa letre me njëra tjetrën, - dëgjon ai.
Moritzi ngjit dhe vizaton, edhe pse ka gjithnjë e më pak dëshirë të bëjë diçka për këtë zotëri të çuditshëm.
Kur shtëpia ishte pothuajse gati, zotëria u ankua përsëri.
Dhe meqenëse Moritzi ishte i mërzitur nga kjo situatë, ai e la thjesht të pambuluar një pjesë të çatisë.
Edhe diellin që e kishte vizatuar, e fshiu. Në vend të tij ai vizatoi re shiu.
Zotëria i vogël krekoset sa andej këndej dhe nuk vë re asgjë nga këto.
„Endlich ist mein Haus fertig. Wird ja auch Zeit“, sagt er.
Dann öffnet er die Tür und ist verschwunden.
Schnell pinselt Moritz Regen auf das Blatt.
- Më në fund përfundoi shtëpia ime. Erdhi koha të jetë gati, - tha ai.
Pastaj ai hap derën dhe zhduket.
Me shpejtësi Moritzi pikturon shi mbi letër.
Gleich darauf rennt der kleine Herr aus dem Haus. „Schlamperei!“ schimpft er.
„Da regnet es durchs Dach. Mal es dicht!“
„Mach ich nicht“, sagt Moritz da zum ersten Mal.
„Sofort machst du das!“ befiehlt der kleine Herr.
Moritz schüttelt den Kopf und sagt jetzt:
„Ich tue gar nichts mehr für dich, wenn du nicht freundlicher wirst.“
Jammernd und zeternd steht das Strichmännchen da.
Dann rennt es in sein Haus und wirft die Tür hinter sich zu.
Menjëherë më pas zotëria i vogël del duke vrapuar nga shtëpia.
- Ç`punë e qelbët! - ankohet ai. „Çatia pikon. Shih ta izolosh!“
- Nuk e bëj, - kundërshton Moritzi për të parën herë.
- Bëje menjëherë! - urdhëron zotëria i vogël.
Moritzi tund kokën dhe thotë tani:
- Unë nuk do të bëj më asgjë për ty, nëse nuk bëhesh më i sjellshëm.
Figura prej vizash qëndron aty duke u qaravitur e ulëritur.
Pastaj vrapon në shtëpinë e tij dhe e mbyll derën duke e përplasur.
„Ich hab dich so gut gemalt, wie ich das kann“, sagt der kleine Moritz.
„Besser schaffe ich es nicht.“
Aber aus dem Haus hört er nur empörtes Heulen.
Und weil das Moritz ärgert, malt er noch mehr Regen auf das Blatt.
Aufgeweicht und zerlaufen kommt der kleine Herr aus dem Haus.
- Unë të pikturova aq mirë, sa munda, - thotë Moritzi i vogël. „Më mirë nuk mundem.“
Por gjithçka që dëgjon nga shtëpia ishte një ulërimë e indinjuar.
Dhe meqë kjo e mërzit Moritzin, ai vizaton edhe më shumë shi mbi fletë.
Zotëria i vogël del nga shtëpia i njomur dhe i çngjyrosur.
„Mach mir was zu essen.
Was Warmes zu trinken will ich auch.
Und vor allem malst du mir ein ordentliches Dach.“
Irgendwie hat Moritz Mitleid mit dem Strichmännchen.
Es steht so jämmerlich da.
Deswegen fängt er wieder mit dem Malen an.
„Schneller! Schneller!“ hört er.
„Mal bunter, mal schöner!“ ruft es.
- Më bëj diçka për të ngrënë. Edhe diçka të ngrohtë për të pirë. Dhe para së gjithash më vizato çatinë e duhur.
Moritzit i vjen disi keq për figurën prej vizash.
Është kaq e mjerë.
Prandaj ai fillon të vizatojë përsëri.
- Më shpejt, më shpejt! - dëgjon ai. „Vizato me më shumë ngjyra, vizato më bukur!“ - thërret ai.
Da stößt der kleine Moritz vor lauter Hast den Wassertopf um.
Wasser läuft über das Papier. Farben zerfließen, alles weicht auf.
Die Farben fließen ineinander.
Das Haus, die Möbel, der Garten, alles ist ein großer Farbfleck.
Nga nxitimi Moritzi derdh edhe enën me ujë.
Uji rrjedh mbi letër, ngjyrat dalin nga letra dhe gjithçka njomet. Ngjyrat përzihen me njëra tjetrën.
Gjithçka, shtëpia, mobiliet, kopshti, tani është vetëm një njollë e madhe ngjyrash.
Moritz zerknüllt sein Bild und wirft es in den Papierkorb. Eigentlich ist er froh, dass das Strichmännchen verschwunden ist.
Als er zu seiner Mutter in die Küche geht, fragt sie: „Wie geht´s deinem Strichmännchen?“
„Nicht so gut“, antwortet er und erzählt, wie das Strichmännchen war und wo es jetzt ist.
Moritzi e zhubravit vizatimin e tij dhe e hedh atë në koshin e plehrave. Në fakt është i kënaqur, që figura prej vizash u zhduk.
Kur shkoi te mamaja në kuzhinë, ajo e pyeti:
- Si është figura jote prej vizash?
- Jo edhe aq mirë, - përgjigjet ai dhe i tregon se si ka qenë figura prej vizash dhe ku është tani.
Ende
Fund
Gehe zu:
